Jesteśmy tutaj, aby podkreślić potrzebę dbania o Glebę. Dbanie o naszą Matkę Ziemię. W prosty sposób. Na codziennych czynnościach. Chcielibyśmy podzielić się własnym doświadczeniem w prowadzeniu gospodarstw ekologicznych, które specjalizują się w pradawnych zbożach i samodzielnej produkcji super zdrowych produktów.
Dzięki takiemu podejściu – intencja zostaje spełniona: gleba jest zadbana, relacje z sąsiedztwem są wspierające i silne, gospodarstwo może się rozwijać, a produkty mogą być dystrybuowane do innych. Dzięki temu wszystkie aspekty są uwzględnione: zdrowy styl życia, obfitość żywności i produktów, gospodarstwo jest stabilne pod względem finansowym, wspierana jest rodzina i społeczność.
STAROŻYTNE ZIARNA.
– POWRÓT DO KORZENI-
SAMOPSZA
Samopsza (Tritium monococcum) jest gatunkiem diploidalnym (2n=14 chromosomów). To starożytne zboże uprawiane w Europie ponad 7 000 lat temu. Wraca na naszą Ziemię dzięki rosnącemu zainteresowaniu.
Zboże to jest unikalne już na poziomie struktury DNA. Ma bardzo prostą, wręcz prymitywną budowę: zawiera 14 chromosomów. Dla porównania: pszenica uprawiana masowo zawiera zwykle od 50 do 150 chromosomów! Powodem tego jest między innymi mieszanie traw w przyrodzie, ale także manipulacje genetyczne w laboratoriach, które miały miejsce już w latach 70. XX wieku. Dlatego obecnie rolnicy mogą używać jednego z ogarów (może być ich już prawie 1000!) różnych, zmanipulowanych pszenicy.
Samopsza jest coraz częściej stosowana w diecie osób z nietolerancją glutenu, gdyż zawarte w nim gliadyny wykazują niską toksyczność. To starożytne zboże charakteryzuje się wyjątkowo wysoką zawartością błonnika pokarmowego oraz wystarczającą ilością przeciwutleniaczy, które hamują nowotwory i starzenie się komórek. Samopsza zawiera cenne makro i mikroelementy, składniki odżywcze i witaminy, co czyni go uważanym za roślinę leczniczą. Wyniki badań Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego (dawnej Akademii Rolniczo-Technicznej) pokazują, że samopsza jest wyjątkowo bogata w karotenoidy i witaminę A. W porównaniu do pszenicy zwyczajnej, samopsza zawiera ich 35 razy więcej oraz czterokrotnie więcej B-karotenu i luteiny – substancje chroniące oczy przed szkodliwym promieniowaniem słonecznym.
SAMOPSZA jest także…
…bogata w składniki odżywcze – białka, lipidy, witaminy z grupy B i minerały: żelazo, fosfor, potas, cynk, mangan. Najcenniejsze są idealne proporcje substancji zawartych w całym jej wnętrzu, dlatego warto spożywać całe ziarno, bez „przesiewania”, czyli oddzielania tego, co znajduje się bliżej środka ziarna od tego, co znajduje się na jego brzegach. Jest bogata w białko i niezbędne aminokwasy, które wpływają na funkcjonowanie układu nerwowego, hormonów tarczycy i nadnerczy oraz są pomocne w leczeniu depresji. Zawiera B-karoten (dlatego mąka ma pomarańczową barwę) i luteinę – substancje, które chronią oczy przed szkodliwym promieniowaniem słonecznym.
PŁASKURKA
Płaskurka jest tetraploidem (4n = 4x = 28 chromosomów). Udomowione typy to Triticum turgidum subsp. dicoccum i Triticum turgidum conv. twardy.
Wraz z pszenicą samopszą, płaskurka była jedną z pierwszych upraw udomowionych na Bliskim Wschodzie. Była szeroko uprawiana w starożytnym świecie, ale obecnie jest rośliną reliktową w górzystych regionach Europy i Azji.
Płaskurka jest uważana za rodzaj potrawy farro, szczególnie we Włoszech.
Płaskurka rośnie dziko na Bliskim Wschodzie. Jest to pszenica tetraploidalna powstała w wyniku hybrydyzacji dwóch diploidalnych dzikich traw, Triticum urartu, blisko spokrewnionej z samopszą, i jeszcze niezidentyfikowanego gatunku Aegilops, spokrewnionego z rodziną orkiszu.
Botanicy Körnicke i Aaronsohn pod koniec XIX wieku jako pierwsi opisali dzikiego płaskura (Triticum dicoccoides) występującego w Ziemi Izraela i krajach sąsiednich. Wcześniej, w 1864 r., austriacki botanik Kotschy zebrał okazy tego samego dzikiego płaskura, nie podając jednak miejsca jego zebrania.
Chociaż uprawiana była w starożytnym Egipcie, jej uprawa do spożycia przez ludzi w Izraelu w najnowszej historii nie jest znana, być może ze względu na trudności z oddzielaniem plew od jąder, co wcześniej wymagało ubijania kolców w moździerzu.
Istnieją dowody naukowe na to, że płaskurka jest świetna dla diabetyków, ponieważ ma zdolność obniżania poziomu cukru we krwi. Zawiera złożone węglowodany, które mogą zwiększyć Twoją odporność. Jest zatem doskonałym zbożem dla dzieci, dorosłych i seniorów. Ponadto: cząsteczka glutenu jest słaba i dlatego jest odpowiednia dla osób z nietolerancją glutenu.